คือด้วยกลไก กติกาสากล อันเป็นปกติที่โลกนี้เขาใช้กัน
เมื่อเกิดวิกฤตทางการเมือง ก็ลาออก ก็ยุบสภาฯ มันก็สมเหตุสมผลแล้วครับ
แล้วจะตะแบงสร้างกติกาอันยิ่งสร้างปัญหาซ้อนปัญหาขึ้นมาอีกทำไม
การอ้างว่า เมื่อเกิดวิกฤต (โดยไม่ยอมเอ่ยถึงว่า พวกไหน กลุ่มใด สมรู้ร่วมคิดกันสร้างสถานการณ์ สร้างเงื่อนไขให้เกิดวิกฤต)
จะได้เป็นทางออก
ไม่ใช่เหตุผลเลยครับ
เฮ้อออ...
ประเด็นคือ
เมื่อม็อบแดงออกมา เรียกร้องให้ยุบสภาฯ ผลเป็นอย่างไรก็เห็น ๆ กันอยู่
แต่เมื่อม็อบพันธมิตร หรือม็อบ กปปส. ออกมา สถานการณ์ก็เป็นอีกด้าน
ทีนี้ การเรียกร้องให้นายกฯ ให้รัฐบาลลาออก เพื่อให้นายกฯคนกลางมาแทน (ความจริงคือการโค่นล้มกันทางการเมืองนั่นแหละ)
คนกลางที่จะเข้ามาแทน ก็ย่อมคือนายกฯ คือรัฐบาลที่ม็อบต้องการ
(ไม่มีทางที่ม็อบพันธมิตร หรือ กปปส. อยากให้ อ.โกร่ง หรือ อ.นิธิ มาเป็นนายกฯคนกลาง
มีแต่จะเรียกร้องคนอย่างนายอาทิตย์ อุไรรัตน์ คนอย่างนายจรัญ ภักดีธนากุล ฯลฯ)
เมื่อมีนายกฯคนกลางเข้ามา ก็คือฝ่ายหนึ่งต้องการ ได้ตามต้องการ
แล้วฝ่ายที่เขาไม่ต้องการนายกฯคนนอก ยังสนับสนุนนายกฯที่เขาเลือกมาล่ะครับ
ก็จะกลายเป็นว่า
ฝ่ายหนึ่งเรียกร้องไม่ได้แน่ ๆ แต่อีกฝ่ายเรียกร้องได้แน่ ๆ
แค่นี้ก็เห็นแล้วว่า มันไม่ใช่การแก้ปัญหา
ก็รู้ทั้งรู้ ไม่มีใครเป็นเด็กอมมือสักคน ว่าข้ออ้างนายกฯคนกลาง นายกฯคนนอก และแม้กระทั่งคำว่าปฏิรูป
ล้วนคือข้ออ้างในการโค่นล้มกันทางการเมืองเท่านั้น
ทำไมเราไม่สร้างกติกา ย้ำกติกาที่เป็นปกติ ยุบสภาฯ ลาออก เลือกตั้งกันใหม่ สรรหากันใหม่ ตามครรลอง
ทำไมต้องอ้างเรื่องไร้สาระมาเป็นสาระหลัก สร้างกติกาบิดเบี้ยว แล้วบอกว่าคือทางออก
เหลวไหลชะมัด
อยากโค่นกัน อยากเอาชนะกัน ก็ต้องใช้วิธีอาศัยประชาชนให้เป็นผู้ตัดสิน
ไม่ใช่ใช้อำนาจนอกระบบมาสร้างกติกา มาสร้างเงื่อนไข มาฉวยโอกาส มา........ (เว้าบ่ได้ หายโลด)
มันเป็นหนทางนำพาบ้านเมืองเข้ารกเข้าพงนะครับ ไม่ใช่ทางออก
ถ้าจะใช่ทางออก ก็คือทางออกที่ไม่มีประตู
แล้วจะเดินไปสู่ทางนั้นทำไม
ทุกวันนี้ยังแค่นี้ ต่อไปจะแค่ไหน มองไม่เห็นกันหรือไงครับ แค่การตรวจสอบไม่ได้ ทำลายความเชื่อมั่นแค่ไหน
จะคิดว่า ด้นไป ทู่ซี้ไป ถูลู่ถูกังไป เด๋วประชาชนก็เบื่อ ก็ยอมเอง
อย่าคิดเป็นอันขาด
ประชาชนไม่เหมือนเดิมแล้วครับ
หรือหากประชาชนจะยอม แต่ทุกคนก็ย่อมรู้ว่าสถานการณ์ขาดความเชื่อมั่น คลอนแคลน
บ้านเมืองก็จะตกหล่มติดแหง่กอยู่อย่างนี้
แล้วจะตะแบงไปทำไม
สุดท้าย พังทั้งประเทศนะครับ
สิบอกไห่
เรื่องนายกรัฐมนตรีคนนอก หรือคนกลางนี่ ที่อ้างว่าเพื่อเป็น "ทางออก" ให้บ้านเมืองยามวิกฤติ ผมว่าเลิกตะแบงกันเถอะครับ
เมื่อเกิดวิกฤตทางการเมือง ก็ลาออก ก็ยุบสภาฯ มันก็สมเหตุสมผลแล้วครับ
แล้วจะตะแบงสร้างกติกาอันยิ่งสร้างปัญหาซ้อนปัญหาขึ้นมาอีกทำไม
การอ้างว่า เมื่อเกิดวิกฤต (โดยไม่ยอมเอ่ยถึงว่า พวกไหน กลุ่มใด สมรู้ร่วมคิดกันสร้างสถานการณ์ สร้างเงื่อนไขให้เกิดวิกฤต)
จะได้เป็นทางออก
ไม่ใช่เหตุผลเลยครับ
เฮ้อออ...
ประเด็นคือ
เมื่อม็อบแดงออกมา เรียกร้องให้ยุบสภาฯ ผลเป็นอย่างไรก็เห็น ๆ กันอยู่
แต่เมื่อม็อบพันธมิตร หรือม็อบ กปปส. ออกมา สถานการณ์ก็เป็นอีกด้าน
ทีนี้ การเรียกร้องให้นายกฯ ให้รัฐบาลลาออก เพื่อให้นายกฯคนกลางมาแทน (ความจริงคือการโค่นล้มกันทางการเมืองนั่นแหละ)
คนกลางที่จะเข้ามาแทน ก็ย่อมคือนายกฯ คือรัฐบาลที่ม็อบต้องการ
(ไม่มีทางที่ม็อบพันธมิตร หรือ กปปส. อยากให้ อ.โกร่ง หรือ อ.นิธิ มาเป็นนายกฯคนกลาง
มีแต่จะเรียกร้องคนอย่างนายอาทิตย์ อุไรรัตน์ คนอย่างนายจรัญ ภักดีธนากุล ฯลฯ)
เมื่อมีนายกฯคนกลางเข้ามา ก็คือฝ่ายหนึ่งต้องการ ได้ตามต้องการ
แล้วฝ่ายที่เขาไม่ต้องการนายกฯคนนอก ยังสนับสนุนนายกฯที่เขาเลือกมาล่ะครับ
ก็จะกลายเป็นว่า
ฝ่ายหนึ่งเรียกร้องไม่ได้แน่ ๆ แต่อีกฝ่ายเรียกร้องได้แน่ ๆ
แค่นี้ก็เห็นแล้วว่า มันไม่ใช่การแก้ปัญหา
ก็รู้ทั้งรู้ ไม่มีใครเป็นเด็กอมมือสักคน ว่าข้ออ้างนายกฯคนกลาง นายกฯคนนอก และแม้กระทั่งคำว่าปฏิรูป
ล้วนคือข้ออ้างในการโค่นล้มกันทางการเมืองเท่านั้น
ทำไมเราไม่สร้างกติกา ย้ำกติกาที่เป็นปกติ ยุบสภาฯ ลาออก เลือกตั้งกันใหม่ สรรหากันใหม่ ตามครรลอง
ทำไมต้องอ้างเรื่องไร้สาระมาเป็นสาระหลัก สร้างกติกาบิดเบี้ยว แล้วบอกว่าคือทางออก
เหลวไหลชะมัด
อยากโค่นกัน อยากเอาชนะกัน ก็ต้องใช้วิธีอาศัยประชาชนให้เป็นผู้ตัดสิน
ไม่ใช่ใช้อำนาจนอกระบบมาสร้างกติกา มาสร้างเงื่อนไข มาฉวยโอกาส มา........ (เว้าบ่ได้ หายโลด)
มันเป็นหนทางนำพาบ้านเมืองเข้ารกเข้าพงนะครับ ไม่ใช่ทางออก
ถ้าจะใช่ทางออก ก็คือทางออกที่ไม่มีประตู
แล้วจะเดินไปสู่ทางนั้นทำไม
ทุกวันนี้ยังแค่นี้ ต่อไปจะแค่ไหน มองไม่เห็นกันหรือไงครับ แค่การตรวจสอบไม่ได้ ทำลายความเชื่อมั่นแค่ไหน
จะคิดว่า ด้นไป ทู่ซี้ไป ถูลู่ถูกังไป เด๋วประชาชนก็เบื่อ ก็ยอมเอง
อย่าคิดเป็นอันขาด
ประชาชนไม่เหมือนเดิมแล้วครับ
หรือหากประชาชนจะยอม แต่ทุกคนก็ย่อมรู้ว่าสถานการณ์ขาดความเชื่อมั่น คลอนแคลน
บ้านเมืองก็จะตกหล่มติดแหง่กอยู่อย่างนี้
แล้วจะตะแบงไปทำไม
สุดท้าย พังทั้งประเทศนะครับ
สิบอกไห่